viernes, 1 de febrero de 2008

El motorista,"homenaje a Joan Jo"

.



.





Visitante!

Déjame presentarte en esta ocasión esta escultura en bronce..y referirme a una gran persona.
Hace ya algún tiempo recibí la comanda de efectuar un busto o máscara,se me daba libertad absoluta de creación.esto ya me gustó,y recibí antiguas revistas con fotos de motociclistas de época,para poder visualizar.
Particularmente me inspiré en la persona que me hacía la propuesta,tenía el hombre esa especie de ademán entre nostálgico y sereno,aparte de ese obligado mostacho motero.
Era para hacer una alegoría del movimiento “motard”Se trataba de hacer un prototipo,que de ser aceptado por una institución motera,hubiera sido molde para fabricar(a mano) un número limitado de obras,finalmente el proyecto no se llevó a puerto,pero de ese encuentro nació una amistad.
El hombre que efectuó dicha pieza prototipo fue el Sr.Joan Jo,cuya presentación fue propiciada por la íntima amistad que me unía a una de sus hijas.Tan sólo me bastó unos momentos de observarle,para darme cuenta de su autenticidad,era un hombre que destilaba bondad y pasión por los cuatro costados,un hombre con el espíritu libre como tantos moteros.
Dejadme decir,que en su taller de metal,nada más conocerme,ya me estaba regalando valiosos cubos de limaduras de bronce y latón,aparte de todos los inestimables consejos sobre el tratamiento de metales y sus diferentes aleaciones.(a él debo,muchas de mis piezas experimentales en bronce).
Ayer falleció,dejando desoladas a su esposa e hijas,aparte de un numeroso grupo de amigos.La vida,de nuevo nos depara un golpe más,nos sume de nuevo en el desconsuelo y la impotencia.Hoy en el sepelio,se respiraba un profundo y respetuoso silencio,..la iglesia de Cristo Rey,a su vez se hacía pequeña para albergar a tan querido fiel.
Desde luego,no emprende el camino solo,ni mucho menos con poco equipaje..pues lleva prendidos consigo todo el amor y calor que ha dejado en la tierra.

Con todos mis respetos Joan,hasta algún día….
Que descanses en paz

Lluís Vila Teruel


.

6 comentarios:

mandarina dijo...

Bonica escultura i bonic homenatge....
M'han agradat molt les teves paraules, sobretot l'últim paràgraf, ple de sentiment i d'unes paraules que estic segura donaran consol a mes d'un.
No el coneixia, però per les teves paraules dedueixo que era una molt bona persona.

Havia vist escultures teves de diferents formes i materials, però mai un busto... i he de dir que com sempre la teva obra parla per si sola. Intento imaginar-me com ha de ser treballar un tros de bronze, donar-li una imatge, un sentit, vida... a mi veritablement se m'escapa i és que com algú et va dir temps enrere, cal néixer amb aquest do.

Salutacions,
mandarina

vila trenca dijo...

Mandarina!
Gracias por tus palabras.
Si, es cierto que hablo de un gran hombre,esposo y padre.
Verás,querida amiga,llevo muy mal,la desaparición de gente querida y no encuentro un bálsamo(si lo hay)para no verme tan conmovido,ante la inevitable partida,hoy de uno..mañana de otro..
Voy escribiendo todas estas emociones que siento, a ver si descubro con el tiempo,alguna clave,algún sentido,para convertir en amor lo que hoy es desasosiego.
Celebro que te guste este bronce,a mí tambien me pareció una pieza interesante(especialmente por ser atípica en mis registros más habituales)

saludos.
Vilatrenca

Jo mateixa dijo...

Lluís, es una passada.
Realment es veu que coneixies la persona, ja que si no no es poden reflectir aquests sentiments.
I sobre tot, no et desanimis. La teva obra es una mostra de tot l'amor i la força que poden tenir els sentiments autèntics. I els ja se sap que els que som de mena "sensible" hem de treure la força per algun lloc. Tu ho fas amb les teves obres, que molt sovint parlen per tu.
I per desgràcia per nosaltres, la llista dels que ens deixen va creixent.
Però segur que un dia ens retrobarem tots allà on ja res no ens farà mal.
Una abraçada.

moonlover dijo...

Lluis,

I love the expression on this sculpter!

The look on the eyes and the face...

the words you wrote also give us the emotions you mean, specialy on the coment...
"para convertir en amor lo que hoy es desasosiego."

beautifull!

There is a Portugues writer that said: ...I belive we can't lose nothing that is realy important, Didn't loose nothing, only the ilusion that everything could be mine forever...

besos,
moon

Sergi Vila Teruel dijo...

Ahora mismo no caigo en quien es este señor...pero si vi ese busto hace nada en el garaje y estuve un rato contemplandolo y la verdad,es precioso,hermano,cuida esas manos y ese cerebro que tienes,aunque unos se vayan,tenemos que seguir andando,levantarnos y seguir,como tu bien sabes,me encanta leerte,y tu me llamas poeta? eres un crack hermano,que descanse en paz el señor Joan,que yo sé que donde vaya,tendrá quien le apoya,un abrazo grandioso.

vila trenca dijo...

Sergi!!
Fa pocs dies visitant l'espai de Betty,vaig llegir quelcom maco i simple(era en portugués,intento traduir),deia mes o menys així:
"Que maco que ha d'esser neixer poeta..."
Éra un post d'un lector ,sobre una preciosa composició poètica.
Jo vaig pensar en tu deseguida.La poesía es porta al cor,no cal apendre métrica ni retòrica buida de contingut...i em diguè:
Ostres ,que n'es de maco poder presumir de ser el teu germà!!

salut poeta

Lluis Vila Teruel